Το πρωτοφανές αυτό περιστατικό δεν πρέπει να μας ξενίζει, αφού είναι σύνηθες στα Ελληνικά Πανεπιστήμια να εκμεταλλεύονται οι διάφορες γκρούπες της Αριστεράς την δημόσια περιουσία με κάθε τρόπο. Η παράνοια όμως δεν φτάνει εδώ. Αφού λοιπόν έστησαν αυτή την πλακέτα λίγο αργότερα, μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, τα λεγόμενα ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), βεβήλωσαν το εν λόγω μνημείο, με την δικαιολογία ότι εκεί είναι χώρος που κολλάνε τις αφίσες τους.
Το ΚΚΕ μετά από αυτή την πράξη προέβη σε διαμαρτυρίες και συλλογή υπογραφών συμπαράστασης από όλους τους φοιτητικούς συλλόγους και τα συνδικαλιστικά όργανα που ελέγχει ανά την Ελλάδα, θεωρώντας υψίστης σημασίας θέμα αυτή την ενέργεια. Βεβαίως, είναι λεπτομέρεια γι' αυτούς τους κυρίους το γεγονός ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι ο δημόσιος χώρος ενός Πανεπιστημίου τόπος μαρτυρικών μνημείων.
Το τραγελαφικό όμως της υπόθεσης είναι άλλο. Η Σωτηρία Βασιλακοπούλου θεωρείται από το ΚΚΕ ως δολοφονημένη πολιτική μάρτυρας από μπράβο των εργοδοτών του εργοστασίου ΕΤΜΑ. Φυσικά δεν αναφέρουν τίποτα περαιτέρω στα γραπτά τους, αφήνοντας την αίσθηση ότι όντως μια αθώα φοιτήτρια θυσιάστηκε στο βωμό του κέρδους των εργοδοτών. Αυτό το όμορφο παραμύθι τελειώνει όταν κανείς μάθει ότι όχι μόνο δεν πρόκειται περί δολοφονίας, αλλά περί ατυχήματος προκληθέντος από τα ίδια τα μέλη του κόμματος!
Το ατύχημα συνέβη έξω από το κλωστοϋφαντουργείο της ΕΤΜΑ, όπου τα μέλη της ΚΝΕ μοιράζουν προκηρύξεις προσκαλώντας τους εργαζομένους σε απεργίες. Την ίδια ώρα και ενώ τα λεωφορεία του εργοστασίου περνούν την πύλη, μέλη της ΚΝΕ μπαίνουν μπροστά προσπαθώντας να τα ανακόψουν, προκειμένου να πετάξουν μέσα τις προκηρύξεις. Έτσι, η Σωτηρία Βασιλακοπούλου χτυπήθηκε από ένα λεωφορείο θανατηφόρα. Το ΚΚΕ μίλησε για εσκεμμένη ενέργεια των εργοδοτών, εκμεταλλευόμενο έναν ακόμη θάνατο ενός μέλους του. Με αυτό τον τρόπο το ατύχημα βαπτίστηκε δολοφονία και η ΚΝΕ οργανώνει κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου εκδήλωση μνήμης έξω από την πύλη του εργοστασίου ΕΤΜΑ.
Αυτόν λοιπόν τον μύθο προσπαθούν να επιβάλλουν και στο Πάντειο, συνέχεια άλλων παρόμοιων ενεργειών της κομμουνιστικής νεολαίας που απ' ότι φαίνεται έχει ξεχάσει ότι τα Πανεπιστήμια ανήκουν σε όλο τον ελληνικό λαό κι όχι στο ΚΚΕ. Τι θα έλεγαν αν αύριο το πρωί μια άλλη νεολαία αναρτούσε πλακέτα μνήμης αδικοχαμένων φοιτητών από τα τάγματα των συμμοριτών κατά την περίοδο του συμμοριτοπολέμου; Ακούγεται ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αφού στην Ελλάδα η Αριστερά διατηρεί το προνόμιο του μονολόγου στα πλαίσια του πανεπιστημιακού διαλόγου.
Γιάννης Πήλιουρας
