Καταρχήν με ενοχλεί οτιδήποτε ενοχλεί όλο τον κόσμο και το λέω αυτό γιατί ο κόσμος μπορεί να...Εγώ για παράδειγμα δεν χρησιμοποιώ συγκοινωνία, αλλά κυκλοφορώ στην πόλη αυτή, κυκλοφορώ στους δρόμους της πόλης αυτής, συνήθως κυκλοφορώ μόνος μου, ζω στη πόλη αυτή, λειτουργώ στην πόλη αυτή. Αυτό που με ενοχλεί σε πρώτη φάση είναι η κίνηση, η αγένεια, η βρωμιά, η «ακαθαρισιά», ό,τι ενοχλεί εσάς, ενοχλεί και εμένα.
Παρότι κατανοώ τα πάντα. Είμαι ένας άνθρωπος, που εκτός από αισιόδοξος που το αναφέρω για να δώσω το στίγμα μου, καταλαβαίνω τις ανάγκες των άλλων.
Καταλαβαίνω ότι οι νέοι πρέπει να εξεγερθούν, καταλαβαίνω ότι οι επαγγελματίες πρέπει να απεργήσουν, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος πρέπει να διαμαρτυρηθεί και μαζί τους είμαι και εγώ. Δεν καταλαβαίνω, ωστόσο, γιατί μέσα στο γενικευμένο χάλι πρέπει να κάνουμε και εμείς τη ζωή μας πιο δύσκολη. Γιατί πρέπει η διαμαρτυρία μου να ενοχλεί σε ένα τρομακτικό βαθμό όλους τους υπόλοιπους κλάδους και όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες ανθρώπων.
Από την άλλη, σε ό,τι αφορά τους νέους, σας λέω ότι εκεί που υπάρχει ή ασκείται βία είμαι αντίθετος. Ωστόσο και οι νέοι δεν βγήκαν ξαφνικά στους δρόμους και είπανε θα αρχίσουμε να βαράμε, να δέρνουμε, να καίμε να κάνουμε, κάτι το προκάλεσε όλο αυτό το πράγμα. Υπήρξαν αιτίες και αφορμές για όλα αυτά. Εγώ πρέπει να σας πω ότι είμαι εναντίον της βίας.
Με ενοχλεί που ο ένας δεν σκέφτεται τον άλλο, χοντρά – χοντρά και απλά.
Στην προσωπική μου καθημερινότητα με ενοχλούν πολλά πράγματα επίσης. Με ενοχλεί η βλακεία και επειδή πολλές φορές έχω συναναστραφεί με βλάκες, νομίζω ότι είναι χειρότερα από τους κακούς ανθρώπους, παρότι και οι κακοί άνθρωποι με ενοχλούν.
Με ενοχλεί η κακία και η αχαριστία, με πειράζει ένας άνθρωπος να είναι αγνώμον. Να μην καταλαβαίνει αυτά που του δίνεις, αυτά που έχει ζητήσει ή αυτά που παίρνει από εσένα, τα οποία τα παίρνει απλόχερα και ανιδιοτελώς τις περισσότερες φορές. Δεν χρειάζομαι το ευχαριστώ, αλλά χρειάζομαι, όπως όλος ο κόσμος, να δω στα μάτια των άλλων την αναγνώριση, την ικανοποίηση. Με ενοχλεί το να μη συνεννοούμαι με τους ανθρώπους και δεν πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές ευθύνομαι μόνο εγώ, όπως με ενοχλεί πάρα πολύ το «άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε».
Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν λυμένο το βιοποριστικό τους πρόβλημα. Εργάζομαι για να ζω, από την εργασία μου ζω, πληρώνομαι για να τρώω, να κοιμάμαι, να ζω. Ωστόσο, δεν έχω πρόβλημα διαβίωσης, αλλά δεν το έχω και λυμένο το οικονομικό μου για πάντα.
Η τρόικα είναι ένα αναγκαίο κακό, είναι μια πολιτική συζήτηση.
Πρέπει να πάμε πολύ πίσω και σε βάθος και σε πλάτος, για να αναλύσουμε την κατάσταση της τρόικας. Αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς εδώ στην Ελλάδα, είναι προβλήματα μιας παγκόσμιας πολιτικής, είναι θέματα που τίθενται από τις υπερδυνάμεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να κρατηθούν οι ισορροπίες που οι ίδιοι επιδιώκουν να κρατηθούν. Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που ως έθνος δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε κάτι έτσι απλά.
Εύχομαι να το ξεπεράσουμε… τώρα για να το πιστεύω… δεν ξέρω.
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύω ότι κάτι καλό θα βγει μέσα από όλο αυτό.
Ελπίζω στους νέους και στα παιδιά μας. Βλέπω ότι τα παιδιά αυτά που βγαίνουν στους δρόμους που έχουν ανησυχίες, που ρωτάνε, που δεν κάθονται στα αυγά τους, κάτι θα προκύψει από όλο αυτό. Θυμάμαι τους εαυτούς μας. Θέλω πραγματικά να πω να συνεχίσουν αυτοί οι νέοι την προσπάθειά τους, να παλέψουν για έναν καλύτερο κόσμο, γιατί και εμείς τα λέγαμε αυτά, παρότι εγώ δεν συμμετείχα στο να γίνει χειρότερος ο κόσμος παρά στο να γίνει καλύτερος και δεν έχω αποκλίνει από το στόχο μου.
Παρόλα αυτά, η γενιά η δική μου φέρει μεγάλη ευθύνη. Θυμάμαι που και εμείς ήμασταν επαναστάτες και λέγαμε όλα αυτά που λέγαμε και φωνάζαμε και βγαίναμε στους δρόμους και μετά τα ξεχάσαμε, κάτσαμε στις πολυθρόνες, στις καρέκλες και αντί να μεγαλώσει το μυαλό μεγάλωσαν οι κώλοι.
Δεν είμαι απαξιωτικός γενικά. Πιστεύω ότι η πολιτική είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση, η οποία μέχρι στιγμής ασκείται με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις από ηλίθιους ανθρώπους. Νομίζω ότι το πιο βασικό που λείπει σήμερα από τους πολιτικούς, επαναλαμβάνω με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι το όραμα. Υπάρχουν κάποιες δουλειές, κάποια πράγματα στη ζωή που, αν δεν υπάρχει όραμα, δεν μπορείς να τα κάνεις, δηλαδή δεν μπορείς να είσαι καλλιτέχνης χωρίς όραμα. Δεν μπορεί να είσαι πολιτικός χωρίς όραμα, τότε είσαι ή ένας δημόσιος υπάλληλος ή ένας λογιστής ή κλέφτης ή οτιδήποτε άλλο.
Σε ό,τι αφορά τις απεργίες, θα είμαι πολύ σκληρός. Απεργούν όλοι οι κλάδοι που δεν θα έπρεπε να απεργήσουν. Τόσα χρόνια, ζουν τόσο καλά εις βάρος όλων των υπολοίπων όλοι αυτοί οι κλάδοι, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, που θα έπρεπε να το βουλώσουν και να κάτσουν σε μια γωνία και όχι να βγαίνουν τώρα στους δρόμους και να λένε διάφορες αηδίες. Είμαι υπέρ των ανθρώπων που διαδηλώνουν και που απαιτούν τα δικαιώματά τους, από εκεί και πέρα όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν θα πάμε μπροστά.
Όταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τι να κάνουν και ξύνουν τα …….. τους από το πρωί ως το βράδυ και κλείνουν το κέντρο και τα εμπορικά καταστήματα, τους ανθρώπους που πραγματικά δουλεύουν, τον περιπτερά, το λαχειοπώλη, το ρουχάδικο, το θέατρο που περιμένει να έρθει ο θεατής στην πόρτα για να κόψει το εισιτήριο. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα.
Γιατί εγώ πρέπει να υποστώ αυτό προς χάριν αυτών των ανθρώπων. Όταν παίρνανε τους μισθούς και τα επιδόματα και 14 μισθούς μάλιστα και τρώγανε και πίνανε και πηγαίνανε στις 11 και φεύγανε στις 2 ήταν καλά; Ας κάτσουν να δουλέψουν και λίγο. Γι αυτό έχουμε πάθει αυτά που έχουμε πάθει. Κάποιοι δεν δούλευαν και πληρωνόντουσαν παραπάνω από αυτούς που δούλευαν πραγματικά.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Δεκεμβρίου 1963. Το 1986 αποφοίτησε από την Σχολή Θεάτρου Κάρολου Κουν και επίσης έχει σπουδάσει στο Ωδείο Αθηνών. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του με πολλές και επιτυχημένες συμμετοχές σε σήριαλ της ελληνικής τηλεόρασης που άφησαν εποχή και τρέλαναν τα μηχανάκια της AGB με τελευταία σειρά το 50-50.
