Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, Φέτος δεν ήμουν και πολύ καλό κορίτσι για να αξίζω να μου φέρεις δώρο. Το ξέρω. Άλλωστε δεν μου έχεις φέρει τα τελευταία 25 χρόνια που σημαίνει ότι τα ίδια χάλια παρουσιάζω κάθε χρόνο και δεν επιδέχομαι…
βελτίωσης.
Ξέρω ότι πολλές φορές στεναχωρώ τους γύρω μου και την οικογένεια μου αφού πάνω από οκτώ φορές αυτή τη χρονιά μου είπαν ότι το φαγητό που τους μαγείρεψα δεν τους άρεσε και να το φάω μόνη μου, δέκα φορές το έκανα λύσσα για τον άντρα μου αλλά ανάλατο για τον γιο μου και με «στόλισαν» ο μεν ένας ότι θέλω να τον ξεπαστρέψω για αυτό τα κάνω λύσσα τα φαγητά για να του ανεβάσω την πίεση και ο δε άλλος «τι στην ευχή ρε μάνα αλτσχάιμερ έπαθες και ξεχνάς να ρίξεις αλάτι στο φαγητό?»
Επίσης Άγιε μου Βασίλη, τρείς φορές αυτή τη χρονιά δεν είχα σιδερώσει το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πουκάμισο που ήθελε ο άντρας μου να φορέσει στη δουλειά του γιατί σιδέρωνα τα τέσσερα πλυντήρια ρούχα που βάζω κάθε εβδομάδα και το χέρι μου τά’παιξε (συγνώμη κι όλας για την έκφραση Άγιε μου Βασίλη) αλλά σκέφτηκα ότι αφού του έχω σιδερώσει 14 πουκάμισα κολλαριστά δεν θα πείραζε να σιδερώσω τα υπόλοιπα τρία μια άλλη μέρα. Λάθος μου. Γιατί ήθελε να φορέσει ένα πουκάμισο που ΔΕΝ είχα σιδερώσει και κανένα από τα 14 σιδερωμένα Άγιε μου Βασίλη. Και αφού στολίστηκα αγαπημένε μου Άγιε με εκφράσεις τύπου «το κέρατο μου μέσα, σπίτι είναι αυτό? Δεν βρίσκω ποτέ αυτό που θέλω», σηκώθηκα το πρωί στις πέντε, σιδέρωσα το πουκάμισο που ήθελε , σιδέρωσα και τα υπόλοιπα που είχαν μείνει. Έτσι στις εφτά το πρωί έβαλα και λίγο μοσχαράκι κοκκινιστό στη χύτρα για να γίνει μέχρι τις 8 που πρέπει να φύγω για την δουλειά. Αλλά εκεί Άγιε μου Βασίλη έκανα κι άλλο λάθος. Γιατί όταν κάτσαμε να φάμε το βράδυ ο άντρας μου στράβωσε τα μούτρα του. «Λύσσα?» τον κοίταξα με άγχος. «Όχι» μου κούνησε το κεφάλι του. «Ανάλατο?» αγχώθηκα πιο πολύ. «όχι. Πάλι κρέας έφτιαξες? Θες να μου τινάξεις τη χοληστερίνη στα ύψη να με ξεπαστρέψεις?»
Επίσης 18 φορές αυτή τη χρονιά ο γιός μου έψαχνε να φορέσει κάποια ρούχα του που όμως εγώ τα είχα βάλει για πλύσιμο. Αυτό Άγιε μου Βασίλη τον έκανε να εξαγριώνεται πολύ γιατί φώναζε κι εκείνος «αυτό δεν είναι σπίτι εδώ μέσα. Σου είπε κανείς να ανακατευτείς με τα ρούχαααααα μουυυυυ???» Έτσι κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να ανακατεύομαι με τα ρούχα του γιου μου για αυτό κι εγώ τα άφησα σκορπισμένα στο πάτωμα πολύ καιρό. Προσπάθησα να κάνω αυτό που μου έλεγε Άγιε μου Βασίλη και ούτε τα έπλυνα ούτε τα σιδέρωσα. Όμως μια μέρα ξαναέγινε έξω φρενών γιατί είπε πως δεν είχε να φορέσει τίποτα. Δεν είχε τίποτα πλυμένο και σιδερωμένο και πως θα έβγαινε ραντεβού με την Ελένη τώρα, πωωωωωωςςςςςς???? Και μου είπε Άγιε μου Βασίλη ότι δεν ήταν αυτή κατάσταση και τι κάνω όλη την ημέρα που δεν βάζω να πλύνω και να σιδερώσω. Και όταν τόλμησα να του πω Άγιε μου Βασίλη ότι και πλένω και σιδερώνω τα υπόλοιπα ρούχα εκτός από τα δικά του αφού μου είπε να μην ανακατεύομαι με τα ρούχα του, τότε Άγιε μου έγινε θηρίο Άγιε μου και μου είπε «Ε! ΔΕΝ ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΕΓΩ ΑΝΤΡΑΣ ΠΡΑΜΑ ΝΑ ΠΛΕΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΙΔΕΡΩΝΩΩΩΩΩΩ!»
Τότε κατάλαβα ότι έφταιγα πολύ. Έπρεπε να κάτσω πια να σκεφτώ σοβαρά για ποιο λόγο δεν τηρούσα τις προδιαγραφές της οικογένειας μου, να δω πως μπορούσα να διορθωθώ. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα το σκεφτόμουν μόλις τελείωνα τις δουλειές μου για να πάρω τις αποφάσεις μου.
Έτσι μάζεψα το τραπέζι, πήγα τον μικρό φροντιστήριο, έπλυνα τα πιάτα, έβαλα ένα πλυντήριο, πήρα τον μικρό από το φροντιστήριο, έβαλα φασολάκια να γίνονται, διάβασα τον μικρό ορθογραφία και Αγγλικά, άπλωσα το πλυντήριο, κατέβασα τα σκουπίδια, σιδέρωσα λίγα ρούχα που μου είχαν απομείνει , σιγουρεύτηκα ότι ο μικρός ήπιε το γάλα του και πήγε στο κρεβάτι, τσέκαρα ότι ο άντρας μου κοιμόταν στον καναπέ (από την ώρα που τελείωσε το φαγητό του non stop ) και τότε σκούπισα και σφουγγάρισα για να μην μου κάνουν πατημασιές. Γιατί Άγιε μου Βασίλη έχω κάνει και το λάθος να σφουγγαρίζω όταν είναι ξύπνιοι και πατάνε στο σφουγγαρισμένο πάτωμα λες και το κάνουνε επίτηδες Άγιε μου Βασίλη. Την κουζίνα σφουγγαρίζω για παράδειγμα, τότε θα διψάσουν, το μπάνιο σφουγγαρίζω τότε τους πιάνει κατούρημα. Για αυτό μια μέρα που μου είπε ο άντρας μου «Τι στην ευχή γυρνάς γύρω γύρω με το κοντάρι σαν αλεξικέραυνο???» κατάλαβα καλέ μου Άγιε Βασίλη πως είναι λάθος να σφουγγαρίζω όταν είναι η οικογένεια μου ξύπνια.
Έτσι, αφού έκλεισα τα πατζούρια, κλείδωσα την πόρτα, ξύπνησα τον άντρα μου να μεταφερθεί από τον καναπέ στο κρεβάτι, θυμήθηκα πως η επόμενη μέρα ήταν Σάββατο! Τότε σκέφτηκα πως πραγματικά ήμουν πολύ χαζή. Γιατί θα μπορούσα να μην κάνω τίποτα από αυτά και να τα κάνω όλα το επόμενο πρωί. Όμως μετά σκέφτηκα πως έπρεπε να πάω σούπερ μάρκετ, λαϊκή, κρεοπωλείο, να αλλάξω σεντόνια, να ξεσκονίσω, να διαβάσω για το διαγώνισμα φυσικής του μικρού, να πάω τον μεγάλο στο ποδόσφαιρο με το αυτοκίνητο, να σιδερώσω το πλυντήριο που είχα βάλει και να βάλω και ένα με σκούρα, να κατεβάσω και τις κουρτίνες της πεθεράς μου και να μαγειρέψω μουσακά (γιατί τα δύσκολα φαγητά τα αφήνω για το Σ/Κ που είμαι σπίτι !) και όλα αυτά να τα έχω τελειώσει μέχρι τις 8 το βράδυ γιατί θα πάμε στους κουμπάρους μας επίσκεψη…
Τότε σκέφτηκα πως είχε έρθει η ώρα να κάτσω να σκεφτώ τα λάθη μου για να ευχαριστήσω την οικογένειά μου. Αλλά με έπιασε ένα απίστευτο χασμουρητό Άγιε μου Βασίλη που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί. Ίσως να ήμουν ματιασμένη (με συγχωρείς κιόλας Άγιε μου , δεν ξέρω αν τα πιστεύεις αυτά…) αλλά κλείνανε και τα μάτια μου τόοοοοσο πολύ και το κεφάλι μου κουτούλαγε μια μπρος μια πίσω που….. ντρέπομαι που το λέω, αλλά δεν κατάφερα να σκεφτώ τα λάθη μου και πώς να ικανοποιήσω την οικογένειά μου.
‘Έτσι έκλεισα τα φώτα, κλείδωσα την πόρτα, φίλησα και σκέπασα τα παιδιά μου και έπεσα στο κρεβάτι.
Ξέρω λοιπόν ότι δεν θα μου φέρεις δώρο και φέτος. Θέλω όμως να σε παρακαλέσω να φέρεις στα παιδιά και τον άντρα μου. Θέλω να τους φέρεις ένα δώρο που το λένε ευγνωμοσύνη. Γράψε και σε κάρτα τη λέξη «ευχαριστώ» μήπως και θυμηθούν πως υπάρχει. Και τύλιξέ το όπως εσύ θες.
Με αγάπη,
Μια σκληρά εργαζόμενη, μητέρα και νοικοκυρά.
http://georgelaios.blogspot.com
