Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι διαφημιστικές δαπάνες που κατευθύνθηκαν στο διαδίκτυο, ξεπέρασαν τις αντίστοιχες δαπάνες στις (έντυπες) εφημερίδες. Σύμφωνα με... έρευνα του ιστοτόπου eMarketer, οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η διαδικτυακές διαφημιστικές δαπάνες θα αυξηθούν κατά 13,9% φέτος και θα ανέλθουν στα 25,8 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι αντίστοιχες δαπάνες στις εφημερίδες εκτιμάται ότι θα περιορισθούν κατά 8,2% έως το τέλος του 2010 και θα φθάσουν στα 22,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Η εκτίμηση, λοιπόν, με το κλείσιμο της χρονιάς είναι ότι η διαδικτυακή διαφήμιση θα υπερβεί αυτή των εφημερίδων κατά ποσοστό υψηλότερο του 13%.
Είναι, λοιπόν, το 2010 η χρονική στιγμή που το από καιρό αναμενόμενο «προσπέρασμα», συνέβη εν τέλει; Μάλλον, καθώς όλα δείχνουν πως είναι και αυτό ένα ακόμη… σημείο των καιρών! Γίνεται δε, ολοένα και πιο φανερό πως η σύγχρονη ενημέρωση κατευθύνεται ολοένα και περισσότερο σε γρήγορα και «έξυπνα» μέσα, όπως αυτά που προσφέρουν οι διαδικτυακές υπηρεσίες.
Δεν είναι πολύς ο καιρός, μόλις το περασμένο καλοκαίρι, που μια από τις ναυαρχίδες της έντυπης ενημέρωσης και πληροφόρησης, η εφημερίδα New York Times ανακοίνωσε δημόσια τον προβληματισμό της διοίκησής της περί «αλλαγής σελίδας», κατά κυριολεξία, αλλά και μεταφορικά, και την πρόθεσή της να περάσει εξ’ ολοκλήρου σε ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας καταργώντας την έντυπη μορφή.
Ο σχετικός προβληματισμός ασφαλώς και δεν είναι πρόσφατος. Από τη δεκαετία του 1990, όταν το διαδίκτυο άρχισε να εξαπλώνεται, και από «εξωτικό» εργαλείο κάποιων επιστημόνων έφτασε να γίνει η καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, έχει αναγγελθεί ουκ ολίγες φορές το τέλος των εφημερίδων, του βιβλίου, με μια λέξη, ολόκληρου του έντυπου πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε τα τελευταία τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια, από την εποχή του Γουτεμβέργιου και μετά.
Φυσικά δε έλειψε και ο ανάλογος προβληματισμός για το μέλλον της πληροφόρησης και της ενημέρωσης σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις συνεχείς τεχνολογικές ανακατατάξεις, καθώς όπως τονίζει ο Bernard Poulet στο βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο «Το τέλος των εφημερίδων και το μέλλον της ενημέρωσης» (εκδόσεις Πόλις), ο κίνδυνος για ολιγοπώλιο, ή ακόμα χειρότερα για μονοπώλιο της ενημέρωσης και ως εκ τούτου για χειραγώγηση και κατεύθυνσή της προς υπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων παραμένει, αν δεν αυξάνεται, καθώς το ενδιαφέρον των σύγχρονων κοινωνιών για την πληροφόρηση διαβρώνεται χωρίς καμία αντίσταση.
Ωστόσο, αν δεν δω τους πιστούς να διαβάζουν στα στασίδια τη Βίβλο από το I pod, I mac ή όπως αλλιώς λέγονται αυτά τα «μαραφέτια του διαβόλου» που λέει και η γιαγιά μου, εγώ δεν πείθομαι!
Είναι, λοιπόν, το 2010 η χρονική στιγμή που το από καιρό αναμενόμενο «προσπέρασμα», συνέβη εν τέλει; Μάλλον, καθώς όλα δείχνουν πως είναι και αυτό ένα ακόμη… σημείο των καιρών! Γίνεται δε, ολοένα και πιο φανερό πως η σύγχρονη ενημέρωση κατευθύνεται ολοένα και περισσότερο σε γρήγορα και «έξυπνα» μέσα, όπως αυτά που προσφέρουν οι διαδικτυακές υπηρεσίες.
Δεν είναι πολύς ο καιρός, μόλις το περασμένο καλοκαίρι, που μια από τις ναυαρχίδες της έντυπης ενημέρωσης και πληροφόρησης, η εφημερίδα New York Times ανακοίνωσε δημόσια τον προβληματισμό της διοίκησής της περί «αλλαγής σελίδας», κατά κυριολεξία, αλλά και μεταφορικά, και την πρόθεσή της να περάσει εξ’ ολοκλήρου σε ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας καταργώντας την έντυπη μορφή.
Ο σχετικός προβληματισμός ασφαλώς και δεν είναι πρόσφατος. Από τη δεκαετία του 1990, όταν το διαδίκτυο άρχισε να εξαπλώνεται, και από «εξωτικό» εργαλείο κάποιων επιστημόνων έφτασε να γίνει η καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, έχει αναγγελθεί ουκ ολίγες φορές το τέλος των εφημερίδων, του βιβλίου, με μια λέξη, ολόκληρου του έντυπου πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε τα τελευταία τουλάχιστον πεντακόσια χρόνια, από την εποχή του Γουτεμβέργιου και μετά.
Φυσικά δε έλειψε και ο ανάλογος προβληματισμός για το μέλλον της πληροφόρησης και της ενημέρωσης σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπως αυτό διαμορφώνεται από τις συνεχείς τεχνολογικές ανακατατάξεις, καθώς όπως τονίζει ο Bernard Poulet στο βιβλίο του με τον εύγλωττο τίτλο «Το τέλος των εφημερίδων και το μέλλον της ενημέρωσης» (εκδόσεις Πόλις), ο κίνδυνος για ολιγοπώλιο, ή ακόμα χειρότερα για μονοπώλιο της ενημέρωσης και ως εκ τούτου για χειραγώγηση και κατεύθυνσή της προς υπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων παραμένει, αν δεν αυξάνεται, καθώς το ενδιαφέρον των σύγχρονων κοινωνιών για την πληροφόρηση διαβρώνεται χωρίς καμία αντίσταση.
Ωστόσο, αν δεν δω τους πιστούς να διαβάζουν στα στασίδια τη Βίβλο από το I pod, I mac ή όπως αλλιώς λέγονται αυτά τα «μαραφέτια του διαβόλου» που λέει και η γιαγιά μου, εγώ δεν πείθομαι!
www.apokalipsi-gr.blogspot.com
