Με την Ελλάδα δεν έχουν πρόβλημα. Το αντίθετο μάλλον. Οι συντάκτες της «Βild Ζeitung» είναι ενθουσιασμένοι από τα φυσικά και...ιστορικά της κάλλη. Ένας από αυτούς, ο Φραντς Γιόζεφ Βάγκνερ, γράφει τακτικά διθυράμβους γι΄ αυτήν, ενώ άλλοι έσπευσαν να....
αγοράσουν ελληνικά κρατικά ομόλογα για να τη βοηθήσουν να βγει από την κρίση.
Όμως η δουλειά, δουλειά. Η απέχθεια πολλών Γερμανών για τους Έλληνες, λόγω των δισεκατομμυρίων ευρώ που πληρώνουν ως φορολογούμενοι γι΄ αυτούς, είναι μεγάλη. Και κανένας άλλος δεν ξέρει να την εκμεταλλευθεί τόσο επιδέξια όσο οι συντάκτες του γερμανικού αυτού ταμπλόιντ, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες «απατεώνες» ανεβάζουν τους Έλληνες, «φαλίρηδες» τους κατεβάζουν.
Τις τελευταίες όμως εβδομάδες η εικόνα άλλαξε. Η χώρα μας έπαψε να είναι ο εχθρός Νούμερο 1. Στη θέση της μπήκε η Ιρλανδία. Η εξήγηση είναι απλή: οι αναγνώστες της «Βild Ζeitung» στρέφουν τώρα την περιφρόνησή τους στη νέα «χρεοκοπημένη» χώρα. Τα κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιεί η εφημερίδα και γι΄ αυτήν είναι αντιγραμμένα κατευθείαν από τα... ελληνικά, σε στυλ καρμπόν. «Έπονται η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία» λέει ο δημοσιογράφος της αριστερής εναλλακτικής εφημερίδας «Τageszeitung» Στέφαν Γκρίμπεργκ. «Εξαίρεση θα αποτελέσει ίσως η Γαλλία, επειδή πρόκειται για στρατηγικό εταίρο» εξηγεί. «Αν και η “Βild Ζeitung” δεν έχει τον Θεό της», προσθέτει, «μια στροφή κατά των Γάλλων δεν αποκλείεται εντελώς». Η «Βild Ζeitung» δεν είχε βάλει λοιπόν ειδικά την Ελλάδα στο «μάτι». Αυτό δείχνει και μια έρευνα του ιδρύματος Οtto Βrenner υπό τον τίτλο «Η “Βild Ζeitung”, η κρίση της Ελλάδας και του ευρώ», τα αποτελέσματα της οποίας πρόκειται να παρουσιαστούν τον ερχόμενο Μάρτιο. «Το ανθελληνικό ανακλαστικό είναι προσωρινό» εκτιμά ένας από τους συγγραφείς της, ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Frankfurter Rundschau» Βόλφγκανγκ Στορτς. «Είμαι σίγουρος ότι αν χάρη στις σημερινές αιματηρές οικονομίες η ελληνική οικονομία ορθοποδήσει, τα επόμενα χρόνια η “Βild Ζeitung” θα παρουσιάζει την Ελλάδα ως πρότυπο επιτυχημένης χώρας».
Η μεγαλύτερη «μπουλεβάρτσάιτουνγκ» της Ευρώπης, όπως ονομάζουν οι Γερμανοί τα ταμπλόιντ, δεν είναι λοιπόν «ρατσιστική» με την κλασική έννοια του όρου. «Ο αγγλικός κίτρινος Τύπος είναι πολύ χειρότερος» λέει ο κ. Γκρίμπεργκ.
«Οι στήλες της “Βild Ζeitung” δεν εκπέμπουν ρατσισμό, αλλά περιφρόνηση. Είναι η περιφρόνηση των αναγνωστών της που λένε: “Εμείς ζούμε με αυτά που έχουμε και όχι εις βάρος άλλων, όπως εσείς, οι ανίκανοι Ελληνες και οι ανίκανοι Ιρλανδοί!”».
Τα ρατσιστικά στερεότυπα δεν λείπουν βέβαια εντελώς. Αυτά στρέφονται όμως κατά κανόνα εναντίον των «συνήθων υπόπτων»: Τσιγγάνων, μουσουλμάνων, Πολωνών και πάει λέγοντας. Η εφαρμογή τους κατά των Ελλήνων, ή κάποιων δυτικοευρωπαίων, αποτελεί προφανώς παροδικό φαινόμενο.
Μια ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν ωστόσο οι Τούρκοι. Όχι επειδή η «Βild Ζeitung» τους έχει σε ιδιαίτερη υπόληψη. Αλλά λόγω οικονομικών συμφερόντων. Από τότε που έβαλε πόδι στην τουρκική αγορά Τύπου (απέκτησε σημαντικό μερίδιο στον όμιλο Μίλε, ο αρχισυντάκτης της «Βild Ζeitung» γράφει συχνά στη «Χουριέτ» και, αντιστρόφως, ο αρχισυντάκτης της τουρκικής εφημερίδας φιλοξενείται τακτικά στη γερμανική εφημερίδα) η γραμμή της έγινε «φιλοτουρκική».
Όχι σε βαθμό που να ζητεί την άμεση ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη, αφού οι αναγνώστες της θα επαναστατούσαν εναντίον της. Αλλά με τρόπο που να μην αποκλείει εντελώς την «ευρωπαϊκή Τουρκία» στο απώτερο μέλλον.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν λοιπόν ότι η «Βild Ζeitung» δεν κάνει «εξωτερική πολιτική». Το βασικό της κίνητρο είναι οι «μπίζνες». Ετσι μπορεί να κατατάσσει μια χώρα πότε στα «άσπρα πρόβατα», όπως προς το παρόν την Τουρκία, και πότε στα «μαύρα». Η Ελλάδα κατέχει σήμερα τα πρωτεία στα τελευταία.
ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΣΤΟΡΤΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ :«Υποδαυλίζει τις προκαταλήψεις για να κερδίσει αναγνώστες»
- Ποιο είναι το περιεχόμενο της έρευνας;
«Η έρευνα αφορά τα ρεπορτάζ της “Βild Ζeitung” για την Ελλάδα από τον Ιανουάριο ως τον Σεπτέμβριο του 2010 με επίκεντρο το τρίμηνο Μαρτίου- Μαΐου. Προσπαθούμε να εντοπίσουμε ποια θέματα πρόβαλε η “Βild Ζeitung”, αλλά και ποια απέκρυψε, καθώς και τα στερεότυπα που χρησιμοποιούσε».
- Εκτός από τα συνήθη στερεότυπα όμως η εφημερίδα χρησιμοποίησε και ορισμένους νεωτερισμούς, όπως οι «φαλίρηδες Ελληνες».
«Πραγματικά, αυτός ήταν ο κεντρικός όρος. Οχι επειδή χρησιμοποιήθηκε πολλές φορέςη καταμέτρηση έδειξε ότι η συχνότητα της χρήσης του ήταν σχετικά μικρή. Αλλά επειδή ήταν στο επίκεντρο των τίτλων. Ετσι είχε οπτικά και σημασιολογικά πλήρη αποτελεσματικότητα».
- Ποια είναι η σκοπιά των ρεπορτάζ; Εκείνη της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης ή του πληθυσμού;
«Είναι μια πολύ αδιαφοροποίητη σκοπιά, που μιλάει μόνο γενικά για τους “Ελληνες”, χωρίς να παίρνει υπόψη τις θέσεις, τις συνήθειες και τα συμφέροντα των διαφόρων στρωμάτων. Ο λόγος είναι για τους “Ελληνες” που δεν κάνουν καμία οικονομία και ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους».
- Αποκομίσατε την εντύπωση ότι ανάμεσα στην κυβέρνηση Μέρκελ και στην «Βild Ζeitung» υπήρξε ένας καταμερισμός εργασίας στο θέμα της Ελλάδας, με την έννοια ότι η κυβέρνηση έκανε τους διπλωματικούς χειρισμούς, ενώ η εφημερίδα τη «βρώμικη» δουλειά;
«Δεν νομίζω. Και αν υπήρξε σε μια στιγμή κάτι τέτοιο αυτό δεν ήταν συμπεφωνημένο, αλλά προέκυψε τυχαία. Γεγονός είναι ότι από ένα ορισμένο σημείο και μετά η κυβέρνηση άρχισε να ενοχλείται από τα ρεπορτάζ της εφημερίδας, ιδίως μάλιστα όταν εκείνη έγραψε ότι η Ελλάδα πρέπει να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη, ενώ παράλληλα ένας ρεπόρτερ της άρχισε να μοιράζει δραχμές στην Αθήνα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση τού Βερολίνου. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η κυβέρνηση άσκησε στη συνέχεια πίεση στην “Βild Ζeitung” να μετριάσει τους τόνους της, επειδή φοβόταν ότι η ειδησεογραφία της θα μπορούσε να προκαλέσει μόνιμη ζημιά στην εξωτερική πολιτική».
- Ποιο ήταν το κίνητρό της για τέτοιου είδους καμπάνια;
«Η “Βild Ζeitung” ενισχύει απλώς τις διαθέσεις του κοινού, δεν τις δημιουργεί. Μεγάλο τμήμα του γερμανικού πληθυσμού αντιτίθεται στην παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα και προς άλλες χώρες που βρίσκονται σε κρίση. Το ζητούμενο ήταν το χρήμα και η ασφάλειά του. Η “Βild Ζeitung” υποδαύλισε τις προκαταλήψεις για να αυξήσει την κυκλοφορία της».
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
_ Η «Bild Zeitung» ανήκει στον όμιλο Σπρίνγκερ, τον μεγαλύτερο δημοσιογραφικό οργανισμό της Ευρώπης.
_ Το τιράζ της ανέρχεται σε 2,5 εκατ. φύλλα, ο αριθμός των αναγνωστών της ξεπερνάει όμως τα 12 εκατομμύρια χάρη στις ιδιαίτερες εκδόσεις της, όπως το «Bild Sport» και το «Bild Auto», καθώς και τις υπηρεσίες που προσφέρει μέσω Διαδικτύου.
_ Πολιτικά είναι βαθιά συντηρητική, υποστηρίζει όμως ενίοτε και Σοσιαλδημοκράτες, όπως στα τέλη της δεκαετίας του '90 τον τότε καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ.
http://www.newscode.gr/
