Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος
Αγαπητοί μου αυτό που ζούμε δεν καταπίνεται εύκολα! Δεν συνηθίζεται, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό! Αν κάποιος είχε πέσει σε κώμα πριν από κανα δυο χρόνια, και ξυπνούσε σήμερα, δεν θα αναγνώριζε αυτή τη χώρα!
Όπως δεν την αναγνωρίζουμε και εμείς όλοι φυσικά! Μια χώρα χωρίς μέλλον, χωρίς εργασία, χωρίς εργατικά δικαιώματα που πάλεψαν για αυτά και πέθανε κόσμος και αγωνίστηκε και ήταν ένα δείγμα της δημοκρατίας μας και του πολιτισμού μας! Αν δεν έχεις την παραμικρή ελπίδα για τη δουλειά σου, για τον τόπο σου, τι μπορεί άραγε να εκτιμήσεις και να σε κρατήσει δυνατό και υγιη σε αυτή τη ζωή; Ένας απείθαρχος λαός σαν τον δικό μας, που υπνώτιζε τους νόμους και ζούσε μόνο από την καπατσοσύνη του, τη μαγκιά του και τη χαλάρωση που προσφέρει ο ίδιος ο τόπος, ο ήλιος και η θάλασσα και το τσιπουρακι στο καφενείο, αφέθηκε έρμαιο σε τοκογλύφους, διεθνή οικονομικά συμφέροντα και Ευρωπαϊκά κομπιουτεράκια να σου μετράνε κάθε μέρα πόσες μπουκιές θα φας, πόσα βήματα θα κάνεις, και πόσα κέρματα έχεις στη τσέπη…
Ένα σωρό λεφτά θέλει ο γονέας για να σπουδάσει το παιδί του, και χαλάλι λέγαμε παλαιά, πήρε το χαρτί του και βρήκε το δρόμο του! Και στεκόσουν κι εσύ περήφανος να κοιτάς τα αποτελέσματα του γονιού και του παιδιού! Σήμερα τι;; Με τι καρδιά να ξεπαραδιαστείς και τι να απογίνει ο νέος σήμερα;
Πτυχιούχος απόγνωσης, ανεργίας και κατάθλιψης; Αλήθεια, μια λέξη που άκουσα να λένε μόνο οι Ιρλανδοί δημοσιογράφοι στους πολιτικούς τους ήταν η εξής: Ντροπή! δεν νοιώθετε καθόλου για εκεί που φέρατε τη χώρα; Χάθηκε η γα…..νη αυτή λέξη σήμερα από αυτόν εδώ τον τόπο! Ένας δεν βγήκε να πει, ντρέπομαι, και δεν είναι ένας είναι πολλοί που θα πρέπει να εξαφανιστούν, να τρέξουν να κρυφτούν για αυτό το λουλούδι την Ελλάδα πουν την κατάντησαν ξεραμένο αγριόχορτο! Νευριάζω, βρίζω, και μουντζώνω με όλα αυτά που βλέπω! Επί δικαίων και αδίκων ο πελεκυς! Και ποιοι κόβουν όλα αυτά τώρα; αυτοί που τα σκορπούσαν αφειδώς πριν από λίγα χρόνια! Ποιοι φτιάξανε γραμμές τραίνου του ΟΣΕ και πετούσαν λεφτά για τραίνα που δεν θα ταξίδευαν ποτέ; Ποιοι δίνανε μισθούς στρατηγών σε κλητήρες υπουργείων; Υπερβολή φυσικά. Αλλά δεν ντρέπεται κανένας για όλα αυτά;
Περισσότερο από όλα δεν ντρέπονται που θέλουν να εξευτελίσουν τους ήδη εξευτελισμένους μισθούς του ιδιωτικού τομέα; Τουλάχιστον αυτό! Μη μιλάτε! Βγάλτε το σκασμό! Ξέρουμε ότι μας περιμένουν τα χειροτέρα, μην κάνετε τάχα ότι μάχεστε για πράγματα που έχετε ήδη υπογράψει! Και καλά η απογοήτευση έχει κυριεύσει εδώ και καιρό της χώρα μας και το αδιέξοδο είναι τοίχος αδιαπέραστος!
Η ελπίδα δεν μπορεί να έρθει από πουθενά! Κάποτε έστω και ψεύτικα υπήρχε και ένα αντίπαλο δέος, ο υπαρκτός "ανύπαρκτος" σοσιαλισμός, όμως η φούσκα του έσκασε και προσπαθούμε εμείς εδώ να θρέψουμε τα παιδιά του! Υπήρχαν και οι σοσιαλδημοκράτες, έμειναν όμως μοναχά κάτι ανθρωπάκια άθλια, ήταν φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, πράσινοι και άλλοι! Τώρα τα πάντα είναι μπασταρδεμένα και να υπάρχει κάποια ιδεολογία την έχουν βάλει στο υπόγειο οι τράπεζες οι τοκογλύφοι και τα γραφεία αξιολόγησης, που μου έρχεται αηδία να αξιολογούν σαν σκουπίδι την πανέμορφη χώρα μου!
Δεν ξέρω, δεν έχω λύσεις φυσικά! Μόνο νεύρα έχω, θυμό και απογοήτευση . Δεν μπορώ να βλέπω υπόλογους της κρίσης να προσπαθούν τάχα να με σώσουν! Εδώ νομίζω ότι χρειάζεται η νοοτροπία του ποδοσφαίρου! Σε μια νύχτα να φεύγει και ο προπονητής και η ομάδα να ανανεώνεται γρήγορα, να αλλάζει σύστημα και να περιμένεις να φέρει απτά αποτελέσματα ! Αλλιώς τι να πω; Ίσως το μόνο που καταλαβαίνετε είναι αυτό: "Θα μπούμε μέσα, ρε"!
