Αλλά και οι δικές του ερμηνείες για πολλά χρόνια δημιούργησαν σχολή. Ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης που το προσωπικό του ύφος το αναγνωρίζεις από τις πρώτες νότες. Ήταν θυμωμένος και στεναχωρημένος με την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό τραγούδι. Κυρίως με κάποια ραδιόφωνα. «Τα μεγάλα ραδιόφωνα παίζουν πολύ ελαφρά τραγούδια. Υπάρχει ο κίνδυνος να βγάλεις μερικά καλά τραγούδια και να μην μεταδοθούν από πουθενά. Είναι κι αυτοί μέσα στο κόλπο! Πήγα ένα δίσκο στην εταιρεία μου και μου είπαν ότι είναι ωραία τα τραγούδια, αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να τα διαφημίσουν γιατί έχουν κοινωνικό περιεχόμενο και τα ραδιόφωνα θέλουν κάτι πιο ανάλαφρο!»
Πιστεύει πως η δισκογραφία έχει πεθάνει. Όχι όμως και το τραγούδι. «Το βλέπουμε πια καθημερινά. Φεύγουν πολλά άτομα από τις δισκογραφικές εταιρείες. Κι εκείνες δεν πουλάνε πια το CD αλλά το χαρίζουν με κάποιο έντυπο να πάρουν κάποια χρήματα να βγάλουν τα έξοδά τους. Έχω την εντύπωση πως το τραγούδι είναι μια πολυτέλεια. Αν το χαρίσεις στον άλλον δεν του δίνει καμία προσοχή. Ο πρώτος δίσκος που δόθηκε από εφημερίδα ήταν του Γιάννη Πάριου πριν από δύο χρόνια. Πούλησε –ξέρω εγώ – διακόσιες χιλιάδες αντίτυπα και δεν παίχτηκε ούτε ένα τραγούδι από το ραδιόφωνο».
Ο Αντώνης γράφει τραγούδια. Θεωρεί πως μέσα από την αλήθεια τους ο κόσμος θα μπορέσει να τραγουδήσει όπως λέει το πρόβλημά του. «Η κατάσταση γενικότερα είναι αποπνικτική. Οι πολιτικοί μας ξεφτίλσανε στο εξωτερικό ότι παίρνουμε πολλά λεφτά και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται! Και οι Έλληνες γίνονται μικροί ήρωες –κυρίως αυτοί που παίρνουν 500 ή 700 ευρώ- για να ζήσουν. Είναι άσχημα τα πράγματα. Και πιστεύω ότι αυτό θα κρατήσει τουλάχιστον για μια δεκαετία. Μακάρι τα παιδιά μας να ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Όπως και να΄χει το πράγμα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Να κοιτάξουμε κι εμείς τι λάθη έχουμε κάνει και να τα διορθώσουμε. Είναι καιρός να κοιτάξουμε και λίγο τον διπλανό μας και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε και όσοι μπορούμε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μας».
Επανέρχεται συχνά στη συζήτησή μας στο θέμα του αποκλεισμού των καλών τραγουδιών από ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και αναφέρεται στο internet σαν μια νέα δυνατότητα για τη μουσική και το τραγούδι. «Οι νέοι δημιουργοί έχουν το internet. Όποιος φτιάξει ένα τραγούδι μπορεί να το ανεβάσει στο youtube και να επικοινωνήσει με τον κόσμο. Εμείς έπρεπε να περάσουμε από τον παραγωγό, από τον τραγουδιστή, από τον διευθυντή της εταιρίας και αν έκανε το τραγούδι, αν είχαμε ταλέντο να μας προωθήσουν. Τώρα τα παιδιά προωθούνται από μόνα τους. Αν υπάρξει τρόπος να ακούμε ραδιόφωνο από το διαδίκτυο και μέσα στο αυτοκίνητο, τότε θα είναι δημοκρατικό το άκουσμα. Τότε θα ακούσουμε καλή μουσική! Από τα άλλα μέσα υπάρχει αποκλεισμός. Να φανταστείς εγώ έκανα μια καινούργια ενορχήστρωση σε ένα παλιό μου τραγούδι το «ΦΕΥΓΩ». Το έκανα πιο μοντέρνο και μέσα στο τραγούδι «ραπάρω», λέω μερικά λόγια. Το αφιερώνω στους πολιτικούς και λέω πως δεν τους αντέχω άλλο, με ξεφτιλίσατε σε όλο τον κόσμο……ΦΕΥΓΩ! Λοιπόν δεν ενδιαφέρεται η εταιρεία να το βγάλει σε CD γιατί δεν θα το παίζουν τα ραδιόφωνα. Κατάλαβες;»
gossip-tv.gr
