Κάποτε, η Αμερική είχε βάλει στόχο να γίνει το φωτεινό παράδειγμα για τον κόσμο. Απέτυχε. Σήμερα, η Ουάσιγκτον έχει μετατραπεί σε μπράβο κάποιων κυβερνήσεων, όταν αυτές θέλουν να ζορίσουν κάποιον. Κανένας δεν θέλει να κάνει από μόνος του τη βρώμικη δουλειά. Για αυτό, ζητάνε από τις ΗΠΑ να βομβαρδίσουν, να εισβάλλουν, ή να κατακτήσουν τον όποιον αντίπαλό τους. Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα από τις διαρροές εγγράφων της WikiLeaks. Οι κυβερνήσεις του κόσμου, χωρίς καμιά ντροπή, συνεχώς ζητάνε από την Αμερική να «καθαρίσει για πάρτι τους». Αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Στον α' π.π, οι χώρες της entente, ακόμη και η τσαρική Ρωσία, πίεσαν τον πρόεδρο Wilson να πολεμήσει για την «δημοκρατία». Το αποτέλεσμα, κάθε άλλο παρά δημοκρατικό ήταν.Στον β' π.π., η Γαλλία και ιδιαίτερα η...Βρετανία παρακάλεσαν για την είσοδο των ΗΠΑ στο πόλεμο. Εδώ τουλάχιστον υπήρχε ένας καλός λόγος. Η Νότιος Κορέα ζήτησε και πήρε την αμερικανική βοήθεια όταν δέχτηκε επίθεση. Οι Ούγγροι επαναστάτες τη ζήτησαν, αλλά δεν την πήραν. Στη συνέχεια, οι Βιετναμέζοι, οι Κουβεϊτιανοί, οι Βόσνιοι Μουσουλμάνοι, οι Σομαλοί πολέμαρχοι, οι Αλβανοί του Κοσσόβου, και άλλοι πολλοί υποστηρίχτηκαν πολεμικά από την Αμερική. Κάποιοι άλλοι, όπως οι αντάρτες Κάρεν της Βιρμανίας, ή η Γεωργία, δεν ήταν τυχεροί.
Μερικές από τις παραπάνω περιπτώσεις, είναι σύνθετες. Γενικά, θεωρείται φυσιολογικό για κάποιον λαό που απειλείται, να ζητήσει βοήθεια. Τις περισσότερες φορές, αυτό δεν είναι προς το συμφέρον των Αμερικανών. Όμως οι διαρροές μας δείχνουν πως κάποιες ξένες κυβερνήσεις το παρακάνουν. Ακόμη κι αν η απειλή δεν είναι άμεση ή επικίνδυνη, αυτές ζητούν την στρατιωτική μεσολάβηση των ΗΠΑ.
Το Ισραήλ έχει επανειλημμένα ζητήσει από την Αμερική να δράσει εναντίον του Ιράν. Τα απόρρητα σήματα που διέρρευσαν, δείχνουν τους Ισραηλινούς αξιωματούχους να πιέζουν διαρκώς για άμεση επίθεση, αλλιώς «οι παράπλευρες απώλειες θα είναι σημαντικές».
Κι όμως, η Τεχεράνη ούτε διαθέτει αλλά ούτε θα διαθέτει στο εγγύς μέλλον πυρηνικά όπλα. Ακόμη κι αν υπάρχει η υποψία, το πυρηνικό της πρόγραμμα είναι ακόμη μια ψευδαίσθηση. Επίσης, το Ισραήλ είναι η κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη στη περιοχή, και κατέχει περισσότερα από 150 πυρηνικά όπλα, τα οποία τα χρειάζεται για λόγους αποτροπής. Για τον ίδιο λόγο τα θέλει και η Τεχεράνη.
Όμως το Ισραήλ πιέζει τις ΗΠΑ να βάλουν φωτιά στη Μ. Ανατολή, ξεκινώντας έναν τρίτο πόλεμο μέσα στη δεκαετία. Από πλευράς Ισραήλ, η Αμερική δεν είναι μια φίλη και σύμμαχος χώρα. Είναι απλά ο «φουσκωτός» της. Το ίδιο την βλέπουν και κάποιες αραβικές χώρες. Η εξοπλισμένη μέχρι τα δόντια από την Αμερική Σαουδική Αραβία, προφανώς χρειάζεται και αμερικανική στρατιωτική μεσολάβηση, για να προστατευτούν τα συμφέροντα της κλεπτοκρατικής μοναρχίας της.
Η ταλαιπωρημένη από οικονομικές κυρώσεις και από πολιτικές διαιρέσεις σε επίπεδο ηγεσίας Τεχεράνη, σίγουρα δεν μπορεί να απειλήσει την Σ. Αραβία ή τα άλλα κράτη του Περσικού Κόλπου. Κι όμως, τα σήματα της WikiLeaks αποκαλύπτουν τις συνεχείς εκκλήσεις του Σαουδάραβα βασιλιά Abdulla προς τις ΗΠΑ, να επιτεθούν στο Ιράν, και «να κόψουν το κεφάλι του φιδιού». Η διάλυση της ιρανικής κοινωνίας, θα μετατρέψει τη Σαουδική δυναστεία στη κυρίαρχη μουσουλμανική δύναμη στη περιοχή.
Την ίδια στάση κρατούν και ο βασιλιάς του Μπαχρέϊν, αλλά και ο πρίγκιπας του Αμπού Ντάμπι. Ο πρόεδρος της γερουσίας της Ιορδανίας Zeid Rifai, ζήτησε από τις ΗΠΑ με πολύ απλά λόγια: «Βομβαρδίστε το Ιράν, ή μάθετε να ζείτε με την ιρανική βόμβα». Παρόμοια αιτήματα τέθηκαν κι από την Αίγυπτο και το Κατάρ.
Σίγουρα υπάρχει λόγος για να ακυρωθεί το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Το κόστος όμως για την Αμερική θα ήταν δυσανάλογα τεράστιο, ειδικά με το δεδομένο της παρουσίας τόσων στρατευμάτων της στο Ιράκ. Όμως, πέρα από το Ισραήλ, κανένας άλλος «σύμμαχος» δεν θέλει να υποστηρίξει ενεργά και δημόσια την όποια πολεμική προσπάθεια της Ουάσιγκτον. Όλοι ανεξαιρέτως, περιμένουν από την Αμερική να «καθαρίσει» για λογαριασμό τους.
Το Ιράν δεν είναι ο μόνος στόχος όλων όσων τα περιμένουν όλα έτοιμα από την Αμερική. Όλο και περισσότερο, τελευταία στοχοποιείται και η Κίνα. Έχει γίνει εμφανές πως οι σύμμαχοι Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Ταϊβάν, ακόμη και η Αυστραλία, περιμένουν αμερικανική υποστήριξη σε περίπτωση που δεχτούν επίθεση. Η Αυστραλία μάλιστα επιμένει ιδιαίτερα. Ο τότε Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd παρότρυνε την Hillary Clinton να ετοιμαστεί για «χρήση βίας, αν κάτι δεν πάει καλά». Το τι ακριβώς εννοούσε, δεν έχει διευκρινιστεί. Ίσως να εννοούσε πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στρατιωτική βία αν το Πεκίνο επιτεθεί σε κάποιον σύμμαχο της Αμερικής.
Γενικά, οι περισσότεροι σύμμαχοι αρέσκονται στη προκλητική συμπεριφορά, χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες, αφού ξέρουν πως θα τους σώσει η Αμερική αν κάτι πάει στραβά.
Ο πόλεμος είναι πολλές φορές μια τραγική αναγκαιότητα. Όχι όμως τόσες πολλές φορές όσες η Αμερική επιτίθεται ή απειλεί κάποιο άλλο κράτος. Για αυτό και πολλοί σύμμαχοί της την αντιμετωπίζουν ως τον σωματοφύλακά τους, έτοιμο να τους προστατεύσει.
Η εμπλοκή της Αμερικής σε πόλεμο, κόντρα στα συμφέροντά της, για να υπερασπιστεί κάποιον τρίτο, είναι από μόνη της μια δύσκολη επιλογή. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο τρίτος δεν αντιμετωπίζει κάποια απτή και άμεση απειλή. Για αυτό και η πολιτική ηγεσία της Ουάσιγκτον θα πρέπει επιτέλους να μάθει να κλείνει τα αφτιά στις διάφορες πολεμοχαρείς σειρήνες, άσχετα με την επιμονή τους.
S.A.-The National Interest
