Οι υπεύθυνοι είχαν καλές προθέσεις: αν βαφτίσουµε δυο βαγόνια κάθε συρµού «βαγόνια ησυχίας», σκέφτηκαν, θα προσφέρουµε ένα καταφύγιο σε όσους επιβάτες θέλουν να διαβάσουν, να κοιµηθούν ή απλώς να χαλαρώσουν. Εντούτοις, αυτά τα βαγόνια «ησυχίας» έχουν γίνει τα πιο φασαριόζικα.
Η πρωτοβουλία ανήκει στην αρχή δηµόσιων µεταφορών του Νιου Τζέρσι· αρχικά εφαρµόστηκε πιλοτικά, από την περασµένη εβδοµάδα όµως επεκτάθηκε στις περισσότερες σιδηροδροµικές γραµµές: τις ώρες αιχµής, τις καθηµερινές, το πρώτο και το τελευταίο βαγόνι κάθε συρµού θεωρούνται «βαγόνια ησυχίας». Μόνο που για κάποιους «κάνω ησυχία» σηµαίνει...
µιλώ ψιθυριστά. Και για άλλους «κάνω ησυχία» σηµαίνει απλώς αναπνέω, τίποτε άλλο. Το αποτέλεσµα είναι συνεχείς καβγάδες ανάµεσα στους µεν και τους δε.
Ενα παράδειγµα: προ ηµερών, ο Ρόµπερτ Αρµπινι επιβιβάστηκε σε ένα τρένο µε προορισµό τη Νέα Υόρκη µαζί µε δύο φίλους του και όλοι µαζί έπιασαν κουβέντα για τις διακοπές. «Συγγνώµη» είπε η κυρία που καθόταν απέναντί τους, υψώνοντας πρώτα τα γυαλιά που τη βοηθούσαν στο διάβασµα και µετά τη φωνή της. «Αυτό εδώ είναι βαγόνι ησυχίας». Ο Αρµπινι απολογήθηκε και άρχισε να ψιθυρίζει. Εξαλλη η κυρία άφησε κάτω το βιβλίο της και κάλεσε έναν υπεύθυνο. «∆εν επιτρέπεται να µιλάνε» του είπε δείχνοντας τους τρεις φίλους. Εκείνος επιχείρησε να δράσει πυροσβεστικά. «Εχουν δικαίωµα να µιλάνε», είπε ήρεµα, «απλώς πρέπει να το κάνουν πολύ σιγά». «Τι ανοησίες είναι αυτές!» άρχισε να φωνάζει η κυρία. «Γιατί παίρνετε το µέρος τους, πώς µπορεί να τους επιτρέπετε να κάνουν ολόκληρη κουβέντα σε ένα βαγόνι ησυχίας;!» Οι υπεύθυνοι των αµαξοστοιχιών καλούνται καθηµερινά να παίξουν τον ρόλο του διαιτητή. Στους... φονταµενταλιστές της ησυχίας εξηγούν πως ο κανονισµός στα ειδικά βαγόνια απαγορεύει τη χρήση κινητού τηλεφώνου, επιβάλλει σίγαση των ηλεκτρονικών συσκευών, επιτρέπει όµως χαµηλόφωνες συζητήσεις. Στους θορυβώδεις «παραβάτες», δίδεται κάρτα που γράφει «Quiet commute», «Ησυχο ταξίδι» και φέρει το παγκόσµιο σήµα της σιωπής: ο δείκτης πάνω στα χείλη. «Είναι νέο το σύστηµα» λένε οι υπεύθυνοι. «Σιγά σιγά ο κόσµος θα συνηθίσει, οι εντάσεις θα υποχωρήσουν».
