Μην παραμείνεις ποτέ σιωπηλός.
Κωνσταντίνος Π. Πανάτσας
Ήταν τόσο απλό... Μια γρήγορη επαφή στο Facebook, ένα αίτημα φιλίας και μερικές απορίες στα αγγλικά. Και η απάντηση; Μεγαλειώδης, όσο και οι προσπάθειες του να σηκώσει το ανάστημά του. Και το κάνει εντυπωσιακά. Παρά το καροτσάκι...
First they said I’d never walk or talk,
Then they said I’d never read or write,
Or even if I spoke it wouldn’t make sense,
And I’d never learn to ride my bike,
They said I, couldn’t go to a normal school,
Even though I could, shouldn’t walk cos I might fall,
They said you’re better off in a wheelchair,
They said live driven by your own fears,
Then they said I could walk but not run,
They said participate, but don’t have fun,
They said listen to pop and rock but not hip-hop,
Write on your laptop but don’t write poetry,
Read trashy magazines not your history,
Don’t seek the truth, just copy the TV,
Then they said don’t travel the world,
There’s nothing to be seen and nothing to be heard,
Don’t go on your own, you’ll never manage that,
And if you do, then you’ll never get back,
And when I got back, they said settle down,
Time for a normal life, don’t let em down,
Go to uni, get money,
Don’t complain, life’s the same, and it’s never gonna change,
Don’t dissent against the war in Iraq,
Don’t ask the soldiers when they’re coming back,
Don’t oppose apartheid in Israel,
South Africa’s fine, but this is a whole nother deal,
They said it’s OK to protest, but don’t be violent,
Say what you like, I’ll never be silent.
Στην αρχή μου ‘παν πως δεν θα περπατήσω και ούτε θα μιλήσω ποτέ μου,
Και μετά μου ‘παν πως δεν θα διαβάσω και ούτε θα γράψω ποτέ μου,
Ή πως ακόμα και αν μιλούσα, δεν θα είχε κανένα νόημα,
Και πως ποτέ δεν θα μάθαινα να κάνω ποδήλατο,
Είπαν πως εγώ, δεν θα μπορούσα να πάω σε σχολείο για «κανονικούς»,
Και πως ακόμα κι αν θα μπορούσα, δεν θα ‘πρεπε να περπατήσω γιατί ίσως να έπεφτα,
Είπαν πως θα ‘μαι καλύτερα σ’ ένα καροτσάκι,
Μου είπαν ζήσε, καθοδηγούμενος με τους φόβους σου,
Μετά είπαν πως θα μπορούσα να περπατήσω, αλλά όχι να τρέξω,
Μου είπαν να συμμετάσχω, αλλά να μην διασκεδάζω,
Μου είπαν να ακούω ποπ, να ακούω ροκ, αλλά όχι χιπ-χοπ,
Να γράφω στον υπολογιστή μου, αλλά να μην γράφω ποίηση,
Να διαβάζω περιοδικά του κώλου, και όχι την ιστορία μου,
Να μην ψάχνω την αλήθεια, απλά να αντιγράφω την τηλεόραση,
Και μετά μου είπαν να μην ταξιδέψω τον κόσμο,
Καθώς δεν υπάρχει τίποτα να δεις και τίποτα ν’ ακούσεις,
Μην πας μόνος, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ σου,
Και αν ξεκινήσεις, τότε δεν θα γυρίσεις ποτέ σου πίσω,
Και όταν γύρισα, μου είπαν «άραξε»,
Ώρα για μια απλή ζωή, μην τους απογοητεύσεις,
Πήγαινε στο πανεπιστήμιο, βγάλε χρήματα,
Μην παραπονιέσαι, η ζωή παραμένει ίδια, και ποτέ δεν θα αλλάξει,
Μην διαφωνείς με τον πόλεμο στο Ιράκ,
Μη ρωτάς τους στρατιώτες πότε θα γυρίσουν,
Μην αντιτάσσεσαι στο απαρτχάιντ του Ισραήλ,
Η Νότια Αφρική έγινε καλά, αλλά αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα,
Είπαν πως είναι ok να διαμαρτύρεσαι, αλλά μη γίνεις βίαιος,
Πείτε ό,τι θέλετε, δεν θα παραμείνω ποτέ σιωπηλός...
Και όταν του ζήτησα φωτογραφίες, μου έστειλε ένα link από το Facebook. Και τις μέρες του στην Παλαιστίνη...
http://news.youropia.gr
